Nordkapp, Norwegia - Na krańcu Europy
28 sierpnia 2011
Jedziemy dalej na północ. Pogoda się popsuła. Rano robię parę zdjęć chatki z sieciami na brzegu fiordu.
Żeby dojechać na oficjalny północny kraniec Europy, czyli Nordkapp, trzeba przejechać na wyspę podmorskim tunelem. Tunel robi duże wrażenie, ponieważ ma 7 km długości i schodzi 212 metrów poniżej poziomu morza.
Po drodze obserwujemy liczne renifery oraz wodospady.
Za wjazd na oficjalny północny kraniec Europy trzeba jeszcze zapłacić 235 koron za osobę. Na samym przylądku strasznie wieje, jest mgła i nic nie widać. Trudno nawet znaleźć w tej mgle budynki centrum turystycznego, w którym jest kino, restauracje i sklepy z pamiątkami. Czasami mgła lekko ustępuje i wtedy można zobaczyć morze, skały i szybujące ptaki.
Z okazji dotarcia w to niezwykłe miejsce otwieramy whisky, którą dostaliśmy od znajomych w celu skonsumowania w tym miejscu. Na chwilę więc łamiemy norweską prohibicję. Dzielimy się z rodzinką Hiszpanów z Madrytu. Jest tak zimno, że wypijają duszkiem, nie czekając nawet aż wzniesiemy razem toast. Hiszpan był pół roku w bazie na biegunie południowym. Robimy sobie zdjęcie z nim, jego żoną i dwoma córkami.
Jest pomysł, żeby zostać tu na noc, ale ze względu na zimno i silny wiatr, postanawiamy w końcu znaleźć jakieś bardziej przytulne miejsce.
Rozbijamy się tradycyjnie nad zatoką. Obok jest parę domów. Robimy ognisko z wielkich drewnianych bali wyrzuconych przez morze.
Zjawia się jakiś starszy Norweg. Nie wiemy, o co mu chodzi, ale jest chyba niezadowolony, że się tu rozbijamy. Ale w końcu daje się przekonać i zostawia nas. Chyba nie zna dokładnie norweskiego prawa, które pozwala się rozbijać wszędzie, jeśli to nikomu nie szkodzi. A my na pewno nikomu nie zaszkodziliśmy.
Rozbijam swój namiot nieco dalej, za domkiem, żeby nie wiało. Oczywiście idziemy łowić ryby i jak zwykle jest ich tutaj dużo.
