Szkocja - dzień drugi: zmiana planów

27 kwietnia 2013

Kolejny dzień zaczynam pobudką o godzinie 7:11. Postanawiam jednak kontynuować odpoczynek do godziny 10. Przynajmniej jak już wstaję na dobre, to nie pada. Piękna jest ta dolina.

Zwijam namiot ok. 11 i ruszam w kierunku Glen Affric.

Doświadczenia dnia poprzedniego skłaniają mnie do modyfikacji mojego planu. Stwierdzam, że pokonanie drogi do Strathcarron (skąd mam wrócić pociągiem), czyli przejście przez góry, w tym przez region, gdzie za bardzo nie ma ścieżek, może być trudne. Planowałem początkowo przechodzenie graniami, bo jest to łatwiejsze nić maszerowanie podmokłymi i bagnistymi dolinami, ale ze względu na zalegający śnieg, może to być jeszcze trudniejsze. Nie chodzi, jednak o to, że niemożliwe, tylko rozsądnie oceniając, mogłoby mi to zająć dzień więcej, a wtedy nie zdążyłbym na samolot. Planuję więc rozbić się w jakiejś dolince i następnego dnia ruszyć na Carn Eige, najwyższy szczyt Gór Kaledońskich.

Pogoda jest zmienna. Pada, a zaraz znowu wychodzi słońce. Glen Affric to naprawdę przepiękna dolina.

Jeszcze rzut oka na wczorajszą trasę:

Rozbijam namiot ok. 16 i zjadam obiad. Ok. 18 wychodzę na pobliski szczyt. Mijam dwóch piechurów.

Na przełęczy piękne widoki na Loch Mullardoch i masyw Carn Eige.

Idę w kierunku szczytu po lewej stronie - An Socach.

Gdy już tam jestem, postanawiam przejść całą grań.

Widoki są równie ciekawe. Szczególnie podoba mi się szczyt Sgurr nan Ceathreamhan (1151 m), który awansuje do roli kandydata na jutrzejszą wspinaczkę.

W drodze powrotnej zaczyna mocniej padać śnieg. Pojawiają się w dole jakieś sarny.

W namiocie jestem przed zmrokiem. Sypie ostro i do tego zaczęło wiać. Przed rozbiciem namiotu chodziłem pół godziny, szukając zacisznego miejsca. Na nic się to jednak nie zdało. Szykuje się burzliwa noc...

Poprzedni wpis Następny wpis